Porady dla Rodziców!

LOGOPEDA RADZI!

Prawidłowe oddychanie

Drodzy Rodzice!

Obserwujcie sposób oddychania Waszych dzieci podczas snu, oglądania telewizji, słuchania bajek czy

innych czynności, które nie wymagają mówienia. Powinny wdychać powietrze nosem (do płuc dostaje się

wtedy oczyszczone i ogrzane powietrze) i tą samą drogą je wypuszczać. Wiele dzieci w wieku przedszkolnym

oddycha przez usta, przez co wciąga w drogi oddechowe powietrze pełne różnych pyłków, alergenów,

co sprzyja niekończącym się infekcjom kataralnym.

Zachęcajcie swoje dzieci do oddychania przez nos. Bawcie się i ćwiczcie prawidłowy oddech, z krótką

fazą wdechu i dłuższą – według potrzeb – fazą wydechu, na przykład tak:

huśtanie maskotki – dziecko leży na plecach, na brzuchu kładziemy mu książkę, a na niej sadzamy

maskotkę; przy wdechu (nosem) brzuch się uwypukla („gruby brzuch”), przy wydechu – brzuch opada

(„chudy brzuch”);

dmuchanie baniek mydlanych – wdech nosem, wydmuchnięcie powietrza przez rurkę tak, by bańka dzięki

precyzji i sile wydechu nie upadła na ziemię;

wprawianie w ruch wiatraczków (kolorowych, różnej wielkości) – odpowiednie gospodarowanie

wydychanym powietrzem, w zależności od rozmiaru wiatraczka, równe i powolne dmuchanie, by wiatraczek

„tańczył” jak najdłużej.

Dbajcie, by nosy dzieci były czyste, drożne, nauczcie prawidłowego wydmuchiwania zalegającej

wydzieliny. Jakiekolwiek wątpliwości związane z anatomią migdałów podniebiennych konsultujcie

z laryngologiem. Ich przerost może prowadzić nie tylko do nieprawidłowego oddychania, ale i problemów ze

słuchem.

 

PEDAGOG SPECJALNY RADZI!

Problemy w relacjach rówieśniczych: rywalizacja, zazdrość, skłonność do konfliktów

 

 

Rodzice są pierwszym wzorcem, od którego dzieci uczą się, jak wchodzić w relacje międzyludzkie. Dlatego

tak ważne jest, w jaki sposób reagują na konfliktowe sytuacje między dziećmi, dziećmi a nimi oraz między

sobą. Czy pomagają im radzić sobie w trudnych dla nich sytuacjach z rówieśnikami? Jak zachowują

się, kiedy dziecko jest wyśmiewane, wykluczane z grupy, popychane czy bite? Problemy w relacjach

rówieśniczych są czymś powszechnym i praktycznie nieuniknionym, a rodzice mogą je obserwować u dzieci

od najmłodszych lat – w grupie dzieci, w kontaktach z rodzeństwem.

Interwencja rodziców w sytuacji konfliktu między dzieckiem a rówieśnikami zależy od: wieku dziecka

(im młodsze, tym większa potrzebna pomoc − małe dzieci nie potrafią jeszcze kontrolować swoich emocji,  znają też

mniej strategii radzenia sobie z problemami), stopnia nasilenia konfliktu i jego wpływu na dziecko,

oczekiwań dziecka wobec rodzica. Rodzice mają bardzo ograniczony wpływ na to, czy dziecko znajdzie się

w sytuacji konfliktu z rówieśnikiem. Mogą jednak przygotować je na takie sytuacje i pomóc mu lepiej sobie

radzić. Zadaniami rodziców są przede wszystkim:

• budowanie poczucia własnej wartości u dziecka,
• kształtowanie umiejętności rozpoznawania emocji i mówienia o nich,
• wyposażanie dziecka w umiejętności wyrażania własnego zdania i asertywnej obrony swoich poglądów,
• uczenie reagowania na krytykę,
• budowanie umiejętności odmawiania,
• rozmawianie z dzieckiem o jego prawach w kontaktach społecznych.

Na temat trudnych sytuacji i sposobów ich rozwiązywania warto rozmawiać z dzieckiem przy każdej

okazji. Sposobnością do takich rozmów może być wspólna lektura, oglądanie bajki czy analiza konfliktów

pojawiających się między rodzeństwem. Dziecko powinno wiedzieć, jak może się bronić, gdy jest atakowane,

do kogo może zwrócić się po pomoc, jeśli samo nie jest w stanie poradzić sobie w trudnej sytuacji. Również

rodzice sami powinni wzmacniać swoje umiejętności rozwiązywania konfliktów zgodnie z zasadą wygrana

– wygrana, umiejętności wypracowywania kompromisu i modelować odpowiednie zachowania. Dziecko

obserwuje, jak w trudnych sytuacjach zachowują się ważne dla niego osoby i naśladuje ich zachowania.

Podobnie jak w wielu innych sytuacjach w życiu dziecka, tak i w tej powinno ono wiedzieć, że może

z rodzicami rozmawiać o tym, co się dzieje, że zostanie wysłuchane, otrzyma wsparcie, nie spotka się

z niezrozumieniem czy negatywną oceną.

Co mogą zrobić rodzice?

Stwarzać dziecku odpowiednie warunki do nabywania i ćwiczenia takich umiejętności społecznych,

jak nawiązywanie znajomości, dołączanie do zabawy, przepraszanie, proszenie o pomoc, dzielenie się.

Zapraszać do domu inne dzieci, regularnie wychodzić z dzieckiem w różne miejsca, gdzie może poznać

nowych kolegów i koleżanki.

Bawić się z nim, odgrywając role – wczuwanie się w uczucia drugiej osoby (rozwijanie empatii), używanie

asertywnych komunikatów, proponowanie konstruktywnych rozwiązań pojawiających się problemów.

Wymagać od dziecka tego, czego wymaga od siebie i innych domowników, np. nieprzerywania, kiedy ktoś

mówi, życzliwości, szacunku (oczywiście adekwatnie do wieku).

Ustalać realistyczne cele, jeśli chodzi o dogadywanie się ze sobą dzieci, rodzeństwa – pamiętaj, że twoje

dziecko wciąż potrzebuje mnóstwa niepodzielnej uwagi.

Spędzać trochę czasu sam na sam jedynie z jednym z dzieci.

Proponować alternatywę dla negatywnych zachowań, np. pozwalać dziecku/dzieciom przyzwyczaić

się do podejmowania decyzji, by mogły czuć się odpowiedzialne oraz nauczyć je, w jaki sposób samemu

rozwiązywać problemy (podać przykład).

Dyskretnie nadzorować zabawę dzieci.

Czytać dziecku wybrane bajki, które promują zachowania, jakie chciałby u dziecka wzmocnić,

Wytłumaczyć dzieciom (konkretnie, na przykładach), co rozumie się przez pojęcie „dogadywać się

ze sobą” – chwalić dziecko/dzieci za takie zachowania. Wskazywać na zalety osiągania porozumienia.

Ignorować lub negatywnie odnosić się do zachowań takich jak: skarżenie, wypominanie sobie dawnych

przewinień, wymuszanie krzykiem. Proponować lepsze sposoby komunikowania się.